Fabrice Magnée is verzot op smeedmetaal dat hij samenbrengt in zeer uitgewerkte structuren volgens de grote harmonische wetten. Hun klein formaat, op deze plaats, ontbreekt niet van monumentale zin. Zijn werken, door hun ritmes, bezetten de ruimte met een zeldzame densiteit in de lijn van de grote tradities. Weinig voorkomend feit dat belangrijk is om te onderlijnen.

Carine Delecour, Galerie CAD (Huy)

In de werken van Fabrice, het ijzer was nagel, verbinding, bevestiging, maar zijn personnages zijn in beweging. Het hout was dakgeraamte, bovendrempel, kozijn maar het is verlost van zijn taken. De materialen die hij verenigt hebben reeds hun verleden, men moet er dus nieuwe uitvinden.

De personnages, gezuiverd, hebben iets van onze mensheid : wegen van vertikaliteit tot de ribben van de balken, verwarde mensenmassa in metalen bossen, soms steltlopers, ondervragingen, menigte in een vaart van duisternis naar klaarheid zoals het ijzer en het hout, zoals onze ontwikkeling van iedereen. 

Joël Smets, verteller